van Perhentian naar Kota Bharu
Door: Henk en Jac.
Blijf op de hoogte en volg HENK
14 Maart 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
Het is zondag 14 maart en we hebben het goddelijke Pulau Perhentian Besar achter ons gelaten. Afgelopen donderdagavond hebben we hier een rode Snapper van 1,5 kilo in de kokossaus samen opgepeuzeld en dat was een klein eetfeestje. Wel is de afgelopen dagen ons dagmenu behoorlijk in het water gevallen want het was erg winderig en dan valt er niet te snorkelen. Tevens was het bewolkt dus de bronstijd hebben we ook niet echt vol kunnen maken. Maar gelukkig hadden we nog boeken te lezen en natuurlijk even op internet om onze vrienden op de hoogte te houden van onze avonturen.
We dachten aardig ervaren te zijn geraakt met een klein bootje maar niet echt dus. Vanmorgen om 10.00 uur de zee op naar het vasteland. Nog steeds een weertype met stevige golven. Elke keer als het bootje een golf aanviel dan kwamen wij met een stevige klap 10 cm. omhoog om dan weer terug te bonken op het tropisch hardhouten bankje om daarna een pijnscheut in de bilstreek te incasseren. Elke keer na zo’n aanslag verschoof onze linkernier een beetje naar een plekje achter ons rechteroor en zo ging het ook met de andere nier maar dan naar het andere oor. Ze passeerden elkaar ter hoogte van ons middenrif.
En dat gedurende 30 minuten!
Na de dropping in de haven van Koala Besut, een slaperig vissersplaatje op het vasteland,
Bij het oplopen van de kade werden we direct aangesproken door meerdere taxidrivers. We hebben eerst maar wat gegeten om zo ook onze organen de tijd te gunnen om weer op hun oorspronkelijke plek terug te keren.
Voldaan en met onze binnenkant weer in de juiste staat zijn we in de taxi gestapt naar Kota Bharu. We zijn naar een taxi gelopen die ons wenkte. We vroegen hem eerst de prijs en of zijn auto airco had. “yes my car has airco”. “zeker weten”vroegen wij. “yes, yes, i do not lie”.
Wij in zijn bloedhete auto gestapt en wij vroegen “airco?”. Hij wees op een gat in zijn dashboard en begon te lachen en zei “airco, airco!” Dus mooi niet!
En dan….. na ongeveer 5 minuten kwam er een krakend en piepend geluid uit de 2 luidsprekers op de hoedenplank wat mij direct deed denken aan mijn eerste transitorradio en hij riep maar “english, english”. Hij dacht zeker ons een plezier te doen….nou mooi niet.
Nadat hij na een half uurtje in de gaten kreeg dat wij zaten te doezelen met onze ogen dicht en de kin op de borst, zette hij de radio uit. Wij bleven angstvallig met onze ogen dichtgeknepen want anders zou ie misschien dat krakerige kreng weer aanzetten.
Na een uurtje riep ie “busstation” en wij rolden half leip en stijf doorgezweten de taxi uit.
We zijn er! Kota Bharu, een islamitisch bolwerk.
Maar onze treintickets moesten ook nog worden gewijzigd…een dag later.
Met bus 027 naar het treinstation van Wakaf Bahru. Nou mooi niet…wel de bus gevonden maar deze was net zo vol als bus 3 in de Utrechtse ochtendspits…..tot het nokkie!
Dus dan maar weer een taxi…..na het maken van de prijs ingestapt ….weer eentje zonder airco…..nou hemeltjelief wat een toestand daarbinnen. Deze man, eruitziende als een imam, had heel zijn dashboard volgeplakt met o.a kranteknipsels van mannen van 100+ . En op de claxon zat een fotokopie van een korantekst. En die vent kon lullen …en wij maar denken in die hitte van…houdt toch je waffel!
Nadat ie ons had teruggebracht voor weinig zijn we naar Mc.Donalds gegaan want dat is hier de enige plek met internet.
We dachten aardig ervaren te zijn geraakt met een klein bootje maar niet echt dus. Vanmorgen om 10.00 uur de zee op naar het vasteland. Nog steeds een weertype met stevige golven. Elke keer als het bootje een golf aanviel dan kwamen wij met een stevige klap 10 cm. omhoog om dan weer terug te bonken op het tropisch hardhouten bankje om daarna een pijnscheut in de bilstreek te incasseren. Elke keer na zo’n aanslag verschoof onze linkernier een beetje naar een plekje achter ons rechteroor en zo ging het ook met de andere nier maar dan naar het andere oor. Ze passeerden elkaar ter hoogte van ons middenrif.
En dat gedurende 30 minuten!
Na de dropping in de haven van Koala Besut, een slaperig vissersplaatje op het vasteland,
Bij het oplopen van de kade werden we direct aangesproken door meerdere taxidrivers. We hebben eerst maar wat gegeten om zo ook onze organen de tijd te gunnen om weer op hun oorspronkelijke plek terug te keren.
Voldaan en met onze binnenkant weer in de juiste staat zijn we in de taxi gestapt naar Kota Bharu. We zijn naar een taxi gelopen die ons wenkte. We vroegen hem eerst de prijs en of zijn auto airco had. “yes my car has airco”. “zeker weten”vroegen wij. “yes, yes, i do not lie”.
Wij in zijn bloedhete auto gestapt en wij vroegen “airco?”. Hij wees op een gat in zijn dashboard en begon te lachen en zei “airco, airco!” Dus mooi niet!
En dan….. na ongeveer 5 minuten kwam er een krakend en piepend geluid uit de 2 luidsprekers op de hoedenplank wat mij direct deed denken aan mijn eerste transitorradio en hij riep maar “english, english”. Hij dacht zeker ons een plezier te doen….nou mooi niet.
Nadat hij na een half uurtje in de gaten kreeg dat wij zaten te doezelen met onze ogen dicht en de kin op de borst, zette hij de radio uit. Wij bleven angstvallig met onze ogen dichtgeknepen want anders zou ie misschien dat krakerige kreng weer aanzetten.
Na een uurtje riep ie “busstation” en wij rolden half leip en stijf doorgezweten de taxi uit.
We zijn er! Kota Bharu, een islamitisch bolwerk.
Maar onze treintickets moesten ook nog worden gewijzigd…een dag later.
Met bus 027 naar het treinstation van Wakaf Bahru. Nou mooi niet…wel de bus gevonden maar deze was net zo vol als bus 3 in de Utrechtse ochtendspits…..tot het nokkie!
Dus dan maar weer een taxi…..na het maken van de prijs ingestapt ….weer eentje zonder airco…..nou hemeltjelief wat een toestand daarbinnen. Deze man, eruitziende als een imam, had heel zijn dashboard volgeplakt met o.a kranteknipsels van mannen van 100+ . En op de claxon zat een fotokopie van een korantekst. En die vent kon lullen …en wij maar denken in die hitte van…houdt toch je waffel!
Nadat ie ons had teruggebracht voor weinig zijn we naar Mc.Donalds gegaan want dat is hier de enige plek met internet.
-
14 Maart 2010 - 11:25
Rob & Ciel:
Echt makkelijk hebben jullie het niet he!!!!!
hahahhah
We zitten echt met jullie in ik zou maar snel naar huis komen. -
14 Maart 2010 - 15:35
Fien En Aart:
Doe rode Snapper had ik ook wel mee willen maken, maar dat reisje niet echt en zeker niet met die Bin Laden.
Nog veel plezier hoor!! -
14 Maart 2010 - 17:38
Annette En Theo:
Hoi Jac.en Henk,
Beetje hollander heeft toch zee benen? Genieten jullie verder van de reis.Zo,n taxi neem je op de koop toe.
Henk even voor de voetballiefhebbers Ter Leede-FC Lisse 1-3 Mooie winst in de bollenstreek derby.zaterdag de koploper Capelle.
Heel veel plezier en mooi weer op jullie trektocht.
Annette en Theo -
15 Maart 2010 - 04:23
A En A:
Lachen met jou zeg. Hilarisch zoals je het omschrijft. Zie het allemaal voor me. Moet je maar niet naar zo´n warm land gaan zonder airco. Hahaha ik lach even hardop en andere mensen denken nu dat het tijd wordt voor mijn pil. Je moet eens een boek schrijven van reizen. Kunnen we lekker lachten, jij met je zwevende nieren en eeltkont. Zal de mail nu naar het andere adres sturen. Blijf ze sturen, blijf maar afzien. Heet dit nu echt vakantie. Zowel bij jullie als bij ons is het toch wel afzien merk ik. Doei geef je maat een dikke zoen, doe ik dat bij Angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
