Surabaya

Het is 1 uur vroeger op Java. Dus de vogels zijn ook een uur vroeger. Dus wij ook een uur vroeger wakker. En dat was om 5 uur. Na het prima ontbijt met de bemo naar "Stasiun Kereta Api" voor de eksekutif trein, de Mutiara Timur Pagi, naar Surabaya.
In vogelvlucht:
- van Banyuwangi in 7 uur in een rijdende koelvries/combinatie naar Surabaya.
- in de trein dus geen kortebroektemperatuur.
- om 3 uur in de middag op het station Surabaya-Kota.
- bij het binnenrijden van deze stad moesten we direct denken aan Anneke Grönloh.....Surabayaaaaaaaaaaaaa
- te voet op zoek naar een "Losmen.
- gevonden voor 80.000 roepias met toilet, douche en fan. En natuurlijk 2 bedden met schone lakens.
- nog even de stad in om een internet-hotspot te zoeken en gevonden in de Pizzahut.
Apart genomen:
In de trein is altijd wel wat te beleven. Direct na het vertrek klonk het al "nasi goreng - nasi rames" door de coupé. Deze pioniers van het restauratierijtuig bleven dit roepen tot de eindbestemming. Eerlijk geschreven: de nasi rames was heerlijk. Een paar stationnetjes na onze opstap gingen een moeder en dochter 2 stoelen van ons vandaan, bepakt en gezakt, zitten. Na de zakken en dozen een plekkie gegeven te hebben kwam de handcreme uit de handtas. Alvorens de mobile telefoon ter hand te nemen smeerde de dochter eerst de handen en de buik in. Moeders nam een ander flesje uit de handtas. De intense geur die ons bereikte leek sterk op " eau de java" (familie van dit water uit Keulen). Het aanwezige ongedierte sloeg direct op de vlucht. Wellicht was dit ook de bedoeling.
En achter ons zat iemand met een muziekapparaat aan zijn oren. Nou weet iedereen hoe het klinkt als iemand meezingt met zo' n ding in de oorschelpen maar deze man zat te fluiten op de muziek van zijn zijn apparaat met de dopjes in. Dat klinkt nog erger dan zingen. En dat hield hij een klein uurtje vol. Wat een feest!