SusiAir

10 dec. 2014
Het is net over achten en we gaan met een bentor naar het vliegveld. Jazeker.....het vliegveld(je),
Zonder geluk vliegt niemand wel......zeker in dit land. Gisteravond, net toen we zaten te eten in de rumah makan, werden we gebeld door de man van de verkeerstoren. "Are you mr. Hendrik en what is your location"?.....even nadenken en ja hoor het kwartje viel. "We are still in Daruba". Hij vroeg ons toen of we nog naar Ternate wilden want er waren twee annuleringen op de vlucht. Met 10 minuten zat hij in ons hotel. De prijs is wel wat meer geworden...geen RP 300.000 maar RP 400.000 ...plus airporttax en overgewicht RP 12.000 per kilo.....maar geen probleem hoor we gaan wel mee. Hij wilde direct het geld en zou dan terugkomen met de tickets. Ja maar beste vriend zo doen wij dat niet. Ik bij hem achter op de moto en naar het ticketbureau aan de andere kant van het dorp. Keidonker daar...waar geen we heen? In een klein huisje zat een vrouw achter een tafeltje met een rijtje ordners voor haar neus. "selamat malam". Haar zoontje speelde met een lege waterfles op de grond. Ze trok de map van SusiAir uit de rij en de passagierslijst van de vlucht van vandaag kwam zowaar tevoorschijn. En inderdaad twee namen waren doorgehaald en die van mij, Hendrik, was al ingevuld. Stoel no. 12 was nu leeg en daar mocht ik de naam van Jacqueline invullen. We betaalden haar RP 300.000 per stoel en zij gaf ons de kwitantie en daarmee kunnen we inchecken. De verkeerstorenman fronste overduidelijk zijn wenkbrauwen.
Normaliter wordt er betaald bij het inchecken. De man die mij naar deze mevrouw heeft gebracht en die ervoor heeft gezorgd dat we wel mee kunnen heb ik uiteraard wat toegeschoven, geen 200 maar 100... Zodoende 100 voor hem en 100 voor ons en we kunnen vliegen. Een mooie deal toch?
Het is inmddels kwart over tien en we zitten hier al vanaf kwart over acht maar het is nog steeds uitgestorven. Er zijn wel wat meer passagiers bijgekomen maar daarvan zijn er alweer een paar weggegaan omdat we net te horen hebben gekregen dat het vliegtuigje niet om tien uur opstijgt maar om elf uur. Ons geduld wordt wederom op de proef gesteld maar dat zijn we wel gewend. Gelukkig hebben we nog wat te eten en drinken meegenomen want je moet hier op alles voorbereid zijn. We kunnen inchecken. Allereerst moeten we met handbagage op de grote weegschaal gaan en dan wordt de rugzak apart gewogen. Totaal 12 kilo overgewicht is RP 240.000 plus airporttax RP 20.000 pp, totaal te betalen RP 280.000. De grote rugzakken gaan op de pickup en wij wachten op het vliegtuigje zijnde een 12 persoons Propjet. De vertrektijd op de ticket is 11.30 uur maar het is inmiddels 11.32 en nog geen "plane" te zien of te horen. Maakt allemaal niet uit als we maar vóór donker op Ternate zijn.
Inmiddels is het meer dan duidelijk dat het ook hier met de welbekende Indonesische slag gaat. Maar voor een kleine miljoen Rupiahs zijn we weer een ervaring rijker. Het is 12.00 uur en de verwachte landing is over tweeentwintig minuten. Uiteindelijk gingen we 12.40 uur de lucht in om drie kwartier later te landen op Pulau Ternate. We vlogen vrij laag en gaf ons een prachtig uitzicht over de eilandjes omgeven door witte stranden. In de taxi naar het Guesthouse Saqavia. Een prima kamer voor RP 185.000 met airco, tv en een prima bed welke we inmiddels hebben uitgeprobeerd met de verlate middagdut omdat we eerst hebben gegeten. En we hebben warm water voor wat het waard is want een koude plons in dit warme en zweterige klimaat werkt altijd verfrissend. Na het eten zijn we ook nog even naar de haven gelopen op zoek naar het Kantor Pelni om tickets boeken voor de boottocht van Tual naar Bandaneira later deze maand. Kantoor gevonden en we werden vriendelijk ontvangen aan de achterkant van het loket.....en een kwartiertje later de tickets op zak. Een 2-persoonshut op de nachtboot. Morgen gaan we Ternate ontdekken.