Jakarta v/h Batavia

De enige dag in Jakarta voorheen "Batavia". De enige dag en dat is maar goed ook want het is een vieze drukke stad met 7 miljoen inwoners. Met de de trein vanaf station Cikini is het 20 minuten naar station Jakarta Kota. Een kaartje kostte heen 7.500 rp en terug 1.500 rp maar dat was "ekonomi" (harde banken en bloedheet) en heen met airco en zachte banken maar dat wisten we ook niet van tevoren. Opvallend in de trein was dat acht van de tien mensen een mobieltje in de hand had; nummer negen en tien waren wij. Vanuit het stasiun over het grote plein "Taman Fatahillah" loop je zo het oude Batavia in althans wat er nog van over is.
In vogelvlucht.
- het resultaat van 1 1/2 dag Jakarta is een zere strot en een volle neus van de uitlaatgassen.
- Batavia is heel erg vervallen. De meeste gebouwen uit de VOC tijd staan op instorten maar er zijn er ook mooi gerestaureerd zoals de "Gedong Galangan VOC". Dit was in die tijd het kantoor van de VOC. Na de restauratie 12 jaar geleden doet het dienst als o.m restaurant.
- de oude haven waar vroeger de VOC boten lagen doet nu dienst als een groot open riool richting de zee waarin het lijkt of de ontlasting van de 7 miljoen Jakartianen daarin terechtkomt. Als je langs de kade loopt dan ruikt het als één grote brede meursloot. Bah!
En dat wordt dan ook 's avonds ook nog in de sfeerverlichting gezet.
- Ook de "Toko Merah" (het rode huis) is prachtig hersteld. Hier woonde de Gouverneur Generaal Van Imhoff, wie kende 'm niet. En natuurlijk de oude ophaalbrug die ook in een goede staat verkeert.
- het straatbeeld van Jakarta wordt bepaald door veel verkeer, oranje en blauwe tuk-tuk's, slapende en bedelende daklozen. De luchtverontreiniging is enorm en daarom rijden en lopen veel mensen met een mondkapje op.
Apart genomen.
Op Java bevinden zich zeven Nederlandse erevelden. Hier liggen ruim 24.000 slachtoffers van de strijd in Nederlands-Indië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte Indonesië als Nederlands-Indië nog deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden. In januari 1942 viel het Japanse leger het land binnen vanwege de rijkdom aan grondstoffen. In die zware tijd werden de Nederlandse burgers ondergebracht in kampen en vele krijgsgevangenen werden gedwongen te werken aan de Birma-spoorlijn. Op het ereveld Menteng Pulo liggen slachtoffers die de verschrikkingen van de Japanse kampen niet hebben overleefd, alsmede vele Nederlandse militairen van o.a. De "7 December Divisie".
Met een tuk-tuk zijn we daarheen gebracht. De poort was gesloten maar na aanbellen en de uitleg dat wij Nederlanders zijn mochten we naar binnen. Het was indrukwekkend!