Steil omhoog

Zondag 21 mei 2017
We lagen weer vroeg te matras. Er is hier geen elektra en toch brandde er één lampje in de kamer. PakGuru heeft een klein zonnepaneeltje op het dak liggen. De energie wordt opgeslagen in een kleine accu en daarmee is er licht op onze kamer en die van hemzelf. Wat een luxe!
We zijn de dag van gisteren niet geheel schadevrij doirgekomen. Naast de gescheurde broek van Henk, ouderdomslijtage, zijn de zolen van Jacqueline haar schoenen losgelaten. We gaan over op het schoenennoodplan middels het op een paar plekken lijmen met chinese vingertjeslijm en het aanbrengen van tie-ribs rondom de schoenen. Het is vijf uur en de reuring is daar. Iedereen is al wakker. De dagen beginnen hier heel vroeg. Omdat het zondag is vraagt Panus te bidden voor het ontbijt. Ondanks dat wij niet aan de kerk doen, doen we uit respect voor Panus en Penius wel mee. Wij vouwen onze handen en sluiten onze ogen. Terwijl ik Panus en Penius van alles onverstaanbaar hoor prevelen denk ik aan een zalige Balinese massage. Eerst een beker popmie met een bak thee en daarna ben ik (Henk) met onze gids Penius om half acht naar beneden gelopen naar de Mugi rivier. Het heeft bijna de gehele nacht geregend en daardoor is het pad erg glibberig en modderig. Erg oppassen. Daar ligt ie diep onder ons. Een echt traditioneel gebouwde hangbrug waarvan er nog maar weinig zijn. Deze brug is voledig gebouwd van materialen uit de jungle. Geen steen, geen ijzer, geen staaldraad. De brug hangt met gevlochten houtstrengen aan staande houten palen. En heel erg stabiel. De brug van gisteren wiebelde behoorlijk deze absoluut niet. Prachtig en heel vernuft gebouwd.
Even heen en weer over de brug en weer terug nu omhoog naar het huis van PakGuru. Na een dik uur waren we weer terug. Na het handenschudden met de familie zijn we vertrokken voor onze trek van vandaag. De eerste twee uur gingen steil omhoog. Dat was heftig. Ieder op zijn eigen tempo, met soms een kleine rustpauze, over rotsblokken en dicht struikgewas. Eenmaal boven was een geweldig uitzicht op de bergen en in het dal de snel stromende Baliem Rivier, de beloning. De Mugi rivier hebben we inmiddels achter ons gelaten. Het volgende uur liepen we over een brede richel met onder ons de rivier. Totdat we weer omhoog gingen. Het pad gaat weer flink steil tot aan de kampung Ugem. Hier nemen we een kleine rustpauze. Onze eindbestemming is het dorp Seima. We lopen daarheen via het kleine dorp Ikinim. Onderweg zien we regelmatig kleine kampungs met hun rietgedekte huisjes. Er volgt nu een stuk redelijk vlak. We zien Seima liggen langs de rivier. Zoals we omhoog gekomen zijn gaan we ook weer steil naar beneden. We merken dat we dichter bij Wamena zijn. We komen meer mensen op het pad tegen dan gisteren. We klauteren nog een paar keer over een hek en we zijn na dik vijf uur lopen in Seima bij de lagere school (skolar SD). Het schoenennoodplan is geslaagd te noemen. De schoenen van Jac. hebben de trek van vandaag glorieus doorstaan. Mijn broek zal het nog 1 dag uit moeten houden alvoren hij de prullenbak in verdwijnt.
We slapen ook hier in het huis van de Guru. Zijn vrouw heeft een grote zwartgeblakerde ketel met water voor de koffie al op het vuur staan. We worden uitgenodigd om erbij te komen zitten. Een lekker knapperend vuurtje in het midden van de ruimte met gedroogd gras op de vloer zorgt voor een winters tafereel bij 30 graden. En we waren al doorgezweten. Terwijl de rook in mijn gezicht walmt kookt het water. Het is koffietijd met een cracker. Binnen "no time" is het pak crackers voltooid verleden tijd. Na de koffie vluchten we de hut uit, zo heet en rokerig....niet te haggelen!
We nemen onze rust en gaan een uurtje liggen. Jacqueline binnen en ik buiten op gras....frisse lucht! Onze drager Panus geef ik geld voor eieren voor vanavond en morgenochtend voor bij de mie. Hij gaat de eieren in Kurima kopen. Een half uurtje heen en een half uurtje terug, natuurlijk op zijn blote voeten. Inmiddels is het gaan regenen. Morgen de laatste dag via Kurima naar Sogokmo waar we gestart zijn. Het zal een trek worden van een uurtje of vier.