Het matras
Blijf op de hoogte en volg HENK
26 December 2014 | Indonesië, Ohoililir
26 dec. 2014
Het is om en nabij vijf uur in de ochtend en ik draai me nog een keer om. En weer kom ik met mijn heup op zo'n rottig harde veer terecht. Ik schuif tien centimeter verderop, Jac. merkt er helemaal niets van want die ligt in een zware slaap, en de volgende veer prikt in mijn lijf. We zijn heel flexibel wat slaapgelegenheden betreft maar het heeft zijn grenzen. Bij aankomst in Coaster Cottage stapten we onze hut in en we knikten. Het is basic maar het uitzicht is fantastisch. Geen probleem maar bij het drukken van onze handen op het matras hadden we toch enige bedenkingen over het slaapcomfort. Het bed betreden moest van één kant gebeuren tussen de klamboe door. Het matras gaf het gevoel van een waterbed met een lading oud ijzer. Het piepte en de veren beknelden onze ledematen. Ondanks dat hebben we toch de eerste drie nachten redelijk geslapen maar vanmorgen vroeg was ik er helemaal klaar mee. Na de laaste keer omdraaien heb ik afscheid genomen van dat "piepding".
Ik was nog niet bekomen van mijn impulsieve maar met mijn volle verstand genomen beslissing of het begon te regenen. Het is zes uur en het hemelwater tikt met uiterste precisie en een bijna vast ritme op de metalen dakplaten. Dakpannen kennen ze hier nauwelijks. Nadat ik mijn rug zo'n vijftien minuten heb laten bekomen van onze "piepauping" kwam Neng, één van de daar werkende meisjes, de warmwaterkan brengen. Een mooi moment voor een bakkie koffie. Jac. slaapt nog steeds.....verbazingwekkend op dat matras.
Inmiddels heeft Neng ook de broodtommel met het ontbijt weer gebracht. Een vierkanten plastic doos met erbovenop een bord met twee gebakken eieren afgedekt met nog een bord op z' kop.
Jac. heeft inmiddels ook afscheid genomen van het matras. We eten de trommel leeg en we maken ons klaar voor het vertrek naar Hotel Suita in Langgur. Tegen tienen worden we weggebracht door Tukan die zo'n beetje de vaste chauffeur is van de Penginapan.
We nemen onze intrek in Hotel Suita. Een uiterst sfeerloos gebouw met veel kamers. De kamer is keurig, schoon, een prima aanvoelend bed, ac en een tv. Prima voor één nacht en ze hebben hier wifi. Onze eerste aktie vandaag is met de angkot naar het kantoor van de Pelniboot. Effe checken of ie morgen nog steeds gaat. Op het bord hangend aan de achtergevel staat genoteerd dat ie morgen tussen 11.00 en 13.00 uur vertrekt naar Bandaneira op Banda Kecil, onze volgende bestemming. Na een hap in een Rumah makan en een kleine wandeling door een moslimwijk van het aangrenzende Tual hebben we de dag volgemaakt in het hotel met internetten. We gaan badderen, we stappen onder de douche...wat een raar gevoel...we hebben warm water. Wat zullen wij lekker pitten op dat heerlijke matras. Morgen gaan we het circus van de Pelniboot beleven. Een nieuw avontuur.
Het is om en nabij vijf uur in de ochtend en ik draai me nog een keer om. En weer kom ik met mijn heup op zo'n rottig harde veer terecht. Ik schuif tien centimeter verderop, Jac. merkt er helemaal niets van want die ligt in een zware slaap, en de volgende veer prikt in mijn lijf. We zijn heel flexibel wat slaapgelegenheden betreft maar het heeft zijn grenzen. Bij aankomst in Coaster Cottage stapten we onze hut in en we knikten. Het is basic maar het uitzicht is fantastisch. Geen probleem maar bij het drukken van onze handen op het matras hadden we toch enige bedenkingen over het slaapcomfort. Het bed betreden moest van één kant gebeuren tussen de klamboe door. Het matras gaf het gevoel van een waterbed met een lading oud ijzer. Het piepte en de veren beknelden onze ledematen. Ondanks dat hebben we toch de eerste drie nachten redelijk geslapen maar vanmorgen vroeg was ik er helemaal klaar mee. Na de laaste keer omdraaien heb ik afscheid genomen van dat "piepding".
Ik was nog niet bekomen van mijn impulsieve maar met mijn volle verstand genomen beslissing of het begon te regenen. Het is zes uur en het hemelwater tikt met uiterste precisie en een bijna vast ritme op de metalen dakplaten. Dakpannen kennen ze hier nauwelijks. Nadat ik mijn rug zo'n vijftien minuten heb laten bekomen van onze "piepauping" kwam Neng, één van de daar werkende meisjes, de warmwaterkan brengen. Een mooi moment voor een bakkie koffie. Jac. slaapt nog steeds.....verbazingwekkend op dat matras.
Inmiddels heeft Neng ook de broodtommel met het ontbijt weer gebracht. Een vierkanten plastic doos met erbovenop een bord met twee gebakken eieren afgedekt met nog een bord op z' kop.
Jac. heeft inmiddels ook afscheid genomen van het matras. We eten de trommel leeg en we maken ons klaar voor het vertrek naar Hotel Suita in Langgur. Tegen tienen worden we weggebracht door Tukan die zo'n beetje de vaste chauffeur is van de Penginapan.
We nemen onze intrek in Hotel Suita. Een uiterst sfeerloos gebouw met veel kamers. De kamer is keurig, schoon, een prima aanvoelend bed, ac en een tv. Prima voor één nacht en ze hebben hier wifi. Onze eerste aktie vandaag is met de angkot naar het kantoor van de Pelniboot. Effe checken of ie morgen nog steeds gaat. Op het bord hangend aan de achtergevel staat genoteerd dat ie morgen tussen 11.00 en 13.00 uur vertrekt naar Bandaneira op Banda Kecil, onze volgende bestemming. Na een hap in een Rumah makan en een kleine wandeling door een moslimwijk van het aangrenzende Tual hebben we de dag volgemaakt in het hotel met internetten. We gaan badderen, we stappen onder de douche...wat een raar gevoel...we hebben warm water. Wat zullen wij lekker pitten op dat heerlijke matras. Morgen gaan we het circus van de Pelniboot beleven. Een nieuw avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
