Het rif van Nusa Laut
Blijf op de hoogte en volg HENK
22 Januari 2015 | Indonesië, Mardika
20 jan. 2015
Gisteren na een midddag snorkelen en een korte avond zonder electriciteit hebben we geslapen als roosjes. Het gehele dorp zat weer eens zonder elektra. Een regelmatig voorkomende situatie tijdens onze reis. We slapen in penginapan Pari Nussa. Dit onderkomen is typisch niet gebouwd voor lange westerse mensen zoals wij. Of de deuropening is te laag of de vloer ligt te hoog. Wel is duidelijk dat ik de bovenksnt van het kozijn al drie keer heb gevoeld. Overigens zonder schade. Mama Lily en Pak John zijn enorme gastvrije mensen die er bijna alles aan doen om het ons naar de zin te maken.
De kamer is basic met één bed en een matras op de grond en een eigen mandi en staptoilet met een tropische verrassing. Voor een paar nachten maken we daar helemaal geen probleem van maar we hebben ook geen keuze hier want er is maar één guesthouse op het gehele eiland. Het eten wat Mama Lily ons voorschoteld is erg lekker. Momenteel zijn we met z'n vijven en is het gewoon erg gezellig. Als we door het dorp Ameth lopen dan worden we steeds weer erg vriendelijk begroet. Allemaal aardige mensen. Het is een vredig autovrij dorp zoals het gehele eiland autovrij is. Er is wel een soort ambulance die ook gebruikt wordt als taxi naar de haven en één vrachtauto. Geen moskee want de mensen hier zijn of katholiek of protestant. Vanmorgen hebben we eerst onze was gedaan op de centrale wasplaats en daarna zijn we met Regina, een duitse vrouw uit Saarbrücken, gaan snorkelen. Eerst een paar kliometer de weg uitlopen en dan over het droogevallen gedeelte van de zee naar de rand van het rif. Het was niet geweldig. Het koraal is mooi maar er was weinig vis te zien. Na een dik uur zijn we teruggezwommen naar de kant. Allemachtig wat een eind zwemmen en dat zonder flippers. Zeker een kilometer met het laatste eind weer over de stenen en door het zeegras. Na de lunch was het toch echt tijd voor de middagdut. Onze hoofden waren door het snorkelen behoorlijk duf en slaperig. Ik ben 's middags met Regina en Simon, een duitse gehandicapte kerel van 30 uit Keulen, toch weer gaan snorkelen. De rolstoel van Simon hebben we geparkeerd aan de andere kant van het dorp. Hier is het niet zo ver zwemmen naar het prachtige rif. Hij heeft schijt aan heel de wereld en gaat gewoon de zee in om te genieten van het koraal. Zwemmen met flippers aan de voeten en flip-flops aan zijn handen gaat hem goed af. Nu waren er wel veel vissen en het koraal daar is schitterend. Na een uurtje of twee in het lekkere warme zeewater weer terug naar de penginapan. Daar waar we waren is dé plek waar we morgen weer naar toe gaan. Onderweg kwamen we Jacqueline tegen die op weg was om een fles bier te scoren in een toko verderop. Na het avondeten met o.a. colo-colo, een kruidig sausje van ketjap met pepertjes, uitjes, tomaatjes, kanangi en limoen, zijn we na een gezellige klets op het terras vroeg gaan slapen.
Gisteren na een midddag snorkelen en een korte avond zonder electriciteit hebben we geslapen als roosjes. Het gehele dorp zat weer eens zonder elektra. Een regelmatig voorkomende situatie tijdens onze reis. We slapen in penginapan Pari Nussa. Dit onderkomen is typisch niet gebouwd voor lange westerse mensen zoals wij. Of de deuropening is te laag of de vloer ligt te hoog. Wel is duidelijk dat ik de bovenksnt van het kozijn al drie keer heb gevoeld. Overigens zonder schade. Mama Lily en Pak John zijn enorme gastvrije mensen die er bijna alles aan doen om het ons naar de zin te maken.
De kamer is basic met één bed en een matras op de grond en een eigen mandi en staptoilet met een tropische verrassing. Voor een paar nachten maken we daar helemaal geen probleem van maar we hebben ook geen keuze hier want er is maar één guesthouse op het gehele eiland. Het eten wat Mama Lily ons voorschoteld is erg lekker. Momenteel zijn we met z'n vijven en is het gewoon erg gezellig. Als we door het dorp Ameth lopen dan worden we steeds weer erg vriendelijk begroet. Allemaal aardige mensen. Het is een vredig autovrij dorp zoals het gehele eiland autovrij is. Er is wel een soort ambulance die ook gebruikt wordt als taxi naar de haven en één vrachtauto. Geen moskee want de mensen hier zijn of katholiek of protestant. Vanmorgen hebben we eerst onze was gedaan op de centrale wasplaats en daarna zijn we met Regina, een duitse vrouw uit Saarbrücken, gaan snorkelen. Eerst een paar kliometer de weg uitlopen en dan over het droogevallen gedeelte van de zee naar de rand van het rif. Het was niet geweldig. Het koraal is mooi maar er was weinig vis te zien. Na een dik uur zijn we teruggezwommen naar de kant. Allemachtig wat een eind zwemmen en dat zonder flippers. Zeker een kilometer met het laatste eind weer over de stenen en door het zeegras. Na de lunch was het toch echt tijd voor de middagdut. Onze hoofden waren door het snorkelen behoorlijk duf en slaperig. Ik ben 's middags met Regina en Simon, een duitse gehandicapte kerel van 30 uit Keulen, toch weer gaan snorkelen. De rolstoel van Simon hebben we geparkeerd aan de andere kant van het dorp. Hier is het niet zo ver zwemmen naar het prachtige rif. Hij heeft schijt aan heel de wereld en gaat gewoon de zee in om te genieten van het koraal. Zwemmen met flippers aan de voeten en flip-flops aan zijn handen gaat hem goed af. Nu waren er wel veel vissen en het koraal daar is schitterend. Na een uurtje of twee in het lekkere warme zeewater weer terug naar de penginapan. Daar waar we waren is dé plek waar we morgen weer naar toe gaan. Onderweg kwamen we Jacqueline tegen die op weg was om een fles bier te scoren in een toko verderop. Na het avondeten met o.a. colo-colo, een kruidig sausje van ketjap met pepertjes, uitjes, tomaatjes, kanangi en limoen, zijn we na een gezellige klets op het terras vroeg gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
