Met de "Spaanse Slag"

Meestal zijn Spanjaarden zó eigenwijs dat ze niet snel iets aan- of overnemen van een buitenlander. Het wordt gekoesterd hoe ze iets geleerd hebben van familie of een dorpsgenoot. Als een buitenlander vertelt dat het wellicht anders en beter kan dan moet je van goede huizen komen willen ze dit accepteren.Maar dit geldt blijkbaar niet voor de bekende figuurlijke “slag” van de Fransozen. Oftewel met de Franse Slag.Gisteren mooi op tijd vertrokken van Alicante via Palma naar Frankfurt. Bij het inchecken heb ik de dame achter de desk nog even lief toegesproken omdat we totaal 6 kg. overgewicht hadden van de bagage. Liever de bagage dan wij. Maar ze knipoogde heel aardig terug en zei dat het goed was. Pfff geen bijbetaling. Het ging letterlijk en figuurlijk voor de wind dus het leverde ook nog een half uurtje tijdwinst op. Na aankomst op Frankfurt, naar de bagageband, hotel Albatros bellen voor de taxi en dan “rapido” te bed.Nou dus mooi niet!!Met een doffe klap rolde koffer na koffer op de ééntonig draaiende bagageband in een akelig troosteloze ruimte. En ja hoor bijna de laatste koffer….dat is de onze!. Verrek, op z’n Rotterdams gezegd, hij is aan gort….krijg nou wat….het uitschuifbare trekhandvat afgebroken. Er was duidelijk flink mee gesmeten. Maarre.. dat was de eerste koffer maar waar blijft de tweede? We waren vertrokken met 2 identieke koffers, dezelfde kleur allen iets verschillend van afmeting. Normaliter reizen we altijd met de rugzak maar omdat we spullen bij ons hebben voor een “weeshuis” (volgens het bekende gezegde) hebben we maar grote koffers aangeschaft bij de Chinese Bazar (kwaliteit????) in Rojales. Op enig moment stopte de band met draaien en dus geen tweede koffer. En daar stonden we dan…iedereen al verdwenen…met zijn en/of haar koffers. Maar gelukkig er brandde nog licht in het kantoortje van Air Berlin. Er was ook nog iemand aanwezig. Een heel aardige, engels sprekende duitser, en die zijn er niet zo heel veel, hielp ons met de papieren afhandeling van de vermissing en beschadiging. Hij zei met een ervaren toon in zijn stem: “Oh die koffer zal wel in Palma gebleven zijn, dat komt vaker voor”.Wij hebben er wel een vage voortelling van hoe het gekomen kan zijn. Er staat een leeg bagagekarretje naast het vliegtuig. Dit karretje wordt bekofferd door een gespierde Mallorcaan die er de kolere in heeft dat ie op zondagavond moet werken want dan mist ie de voetbalwedstrijd van Real Mallorca tegen Real Madrid. Dus smijt hij de eerste koffer grof op het karretje, deze dreun kon onze koffer blijkbaar niet verwerken. En de tweede koffer heeft ie wellicht onderweg naar het andere vliegtuig verloren doordat ie, uit chagrijnigheid, een bocht te scherp nam. Deze koffer zal wel weer opgeraapt zijn van het asfalt en is terechtgekomen bij zijn lotgenoten die ook eigenlijk een andere bestemming hadden dan het “verloren” bagagehok. Dus nu maar afwachten of ie nog heel uit de strijd gaat komen. Dit is duidelijk een gevalletje kofferafhandeling met de “Spaanse Slag”.Volgens de procedure wordt koffer 2 keurig afgeleverd bij het hotel in Sanur (Bali). Een geruststelling….maar toch eerst zien en dan geloven!Jopie (JC), El Flaco, uit Amsterdam zou zeggen: “Elk nadeel heeft ook zijn voordeel” Voor ons is dat we maar met 1 koffer hoeven te sjouwen! Het zal ons benieuwen hoeveel dagen we in hetzelfde t-shirtje en onderbroek moeten doormaken in het toch al zweterige Bali. Want de meeste kleding zit in het verdwenen exemplaar. Gelukkig hebben we nog een deootje in de handbagage.De taxi heeft ons keurig naar het hotel gebracht waar we van een heerlijke nachtrust hebben genoten. Vandaag weer fris uit de veren en na het Duitse ontbijt met knoflookworst, altijd geweldig prettig in een vol vliegtuig, met de shuttlebus naar het vliegveld. Het inchecken verliep vlotjes en toen ineens….hoor ik zeggen…”SHIT”….”waar is mijn leesbril”? Jacqueline heeft alleen nog maar een touwtje om haar nek en het brilletjes is verdwenen. Oei en dat is als eten zonder bestek. Maar gelukkig is er nog een soort drogist in een taxfree??winkel en die had wonderwel ook een enkele leesbril op de plank liggen. Dus weer opgelost. We houden ons maar vast aan het motto: “Waar een probleem is , is ook een oplossing”. Maar ze zeggen dat alles in drieën komt? Hopelijk niet voor ons!We blijven lachen en we hebben nu al heel veel vakantieplezier en we mogen nog een maand. Wat een feest.We zijn inmiddels geland op KL International Airport. Het was een stukkie vligen van 11 ½ uur. Het is nu 07.50 uur plaatselijke tijd en we vliegen om 08.45 door naar Denpasar op Bali.Dus nog 3 uurtjes en dan zijn we er…..de taxi naar het hotel….en lekker uitrusten. Tot dan!