Naar Manado

We hebben prima geslapen in onze hut. Ineens werd er wat omgeroepen en lagen we om half vier vanmorgen aan de kade in Gorontalo. Een hoop geroezemoes want iedereen moest van boord. We hadden de deur nog niet open van de hut of we werden al bij onze strot gepakt door gasten die vervoer regelen met een auto naar Manado. "Hé kerel even rustig aan jij". Eerst van die boot af en dan zien we wel verder. Robin die verdween want die bleef in Gorontalo om zijn visum te verlengen. Wij en Franse Phillip zijn naar buiten gelopen en daar stonden ineens weer twee bekende Italianen uit Milaan voor onze neus. Om half vijf werden we met zijn vijven in 9 uurtjes naar Manado gescheurd. Phillip voorin, wij in de midden van de Kijang en Milanese Pietro (herkenbaar met altijd een zakdoek om zijn nek) en Loredada achterin met wat bagage en de rest van de rugzakken helemaal achterin. Allemaal hadden we een beetje maagproblemen van het draaien en keren door de bergen. Behalve Phillip maar zijn maag gaat nog omdraaien in Tomohon waar morgen een markt is waar alles te koop is met poten en vinnen wat eetbaar is. Hij stapte onderweg uit en wij zijn doorgereden naar Manado. Eigenlijk wilden wij ook naar Tomohon maar toen wij stopten bij een benzinepomp hebben we ons plan bijgesteld. Daar stond een pick-up te tanken, volgestouwd met kooien met honden. Toen ik daarheen liep om een kiekje te schieten werd ik benaderd door een walgelijke stank afkomstig van de pick-up. Bij navraag aan onze "driver" bevestigde hij dat deze honden gegeten worden door de christenen in Manado en omgeving en dat deze truck op weg was naar de markt in Tomohon. Mensen met een beetje dierengevoel zoals wij hebben op die markt niks te zoeken. Walgelijk! Onderweg hadden we al een hotelleke gebeld in het centrum van Manado. Zo gaar als draadjesvlees, tot op het bot, dachten we eens lekker onder de douche te stappen. Nou mooi niet......er kwam geen druppel water uit de douchekop. Even aan de bekende bel getrokken en vijf minuutjes later was er water....niet heel veel maar net genoeg om het gare en vuile lijf te schoon te schrobben.
Na vier weken witte rijst is het vanavond weer eens tijd voor de Pizzahut. Dat wordt smullen! Wat een feest!