Pulau Tidore

13 dec. 2014
We werden midden in de nacht wakker van de warmte. Geen elektra en dus ook geen airco. Om zes uur zijn we opgestaan om op pad te gaan naar het naastgelegen eiland Tidore. Nog steeds geen stroom. Toch maar even informeren. Toevallig kwam net de buurman uit zijn kamer en die liep even mee. In het gehele guesthouse geen probleem. Op de muur in onze kamer zit zo'n kaart wat je in zo'n gleuf moet steken. Resetten doe je door dat kaartje er vijf minuten uit te laten. En ja hoor.....weer stroom, je moet het maar weten. De grote rugzakken hebben in in Guesthouse Saqavia gelaten en met de daypack zijn we naar de hoofdstraat gelopen. Vanaf daar met de ojek (motortaxi) naar de haven van Bastiong. We zijn er al om kwart over zeven en de reguliere boot gaat pas om negen uur dus zijn we voor RP 10.000 op de speed gestapt.
Na een kwartiertje varen waren in het haventje van Rum op Tidore. We zijn daar op de bemo gestapt naar Soasio, de grootste plaats op Tidore. Bij het Penginapan (Guesthouse) Saroja zijn we uitgestapt. Na later blijkt het enige op het eiland. We werden heel hartelijk ontvangen door de 73 jarige Ibu. Duidelijk de bazin die letterlijk en figuurlijk de lakens uitdeelde. De standaard kamer viel ons niet mee dus hebbn we de beste kamer van alle vier genomen. Ons bed werd voorzien van fris ruikende lakens en slopen. Het bed is goed, de tv werkt, een ac die na vier jaar op 18 standje graden nog niet ijskoud is (de eerste indruk) en een mandi die duidelijk de middeleeuwen heeft overleefd. En dat voor RP 250.000 na afdingen. We hebben één kleine ransel geherpakt en zijn gaan lopen naar Benteng Tuhula.
Tidore's 17e eeuwse Spaanse fort. Er doemt een trap op met 123 treden die ons naar boven gaan brengen om te kunnen genieten van het uitzicht. Op het gemakkie gaan we omhoog met soms een druppel zweet uiteenspattend op het geel geverfde onafgewerkte beton. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over Soasio en de strakke zee. Terug naar beneden. Met de bentor naar de markt want we willen met een ojek naar het traditionel dorp Lada Ake. Dit dorp ligt hoog en steil tegen de noordflank van de Gung Api Kiematubu en is alleen te bereiken met een auto of een sterke motor. Na een kleine wandeling over de pasar vonden we twee ojeks en die wilden ons wel vervoeren voor RP 75.000 per ojek. Nou en inderdaad een steile weg maar het ritje en het bezoek aan het dorp Lada Ake en Gurabunga was geweldig. Het klimaat is een stuk koeler dan in Soasio. Het is een verademing. Omdat het hier koeler is groeien en bloeien er ook andere planten en bloemen. Ze leven hier o.m. van het verzamelen en drogen van kayu manis (kaneel). Allemaal heel aardige mensen die het erg leuk vinden dat twee bules (blanken) hun dorp komen bezoeken. En dat gebeurd blijkbaar niet vaak. Terug bij de pasar hebben we lekker gegeten in een rumah makan en zijn we met de bentor weer teruggegaan naar ons onderkomen. Inmiddels is de airco in onze kamer op stoom gekomen. Het verschil tussen binnen en buiten is voelbaar. Ons is vooral opgevallen op het groene bloemrijke Tidore dat de straten, tuinen en erven opgeruimd zijn en dat er weinig afval te bekennen valt. Heel opmerkelijk!