tussen de bananen

7 jan. 2015
Het is 05.45 uur en we zijn al wakker en dat zonder het gekraai van de haan. Niet zo heel raar want die is gisteren met een buks neergeschoten. Ze zijn zelfs te lui om 'm met de hand te vangen. Dus vandaag zal er een half haantje op het menu staan. Wij maken dat niet meer mee want we laten Pulau Ay weer achter ons. De boot gaat om zeven uur. Ibu bracht ons nog even een broodje en een mok thee als ontbijt en even daarna zijn we naar de steiger gelopen. Op de boot lag al een grote stapel met bananen en casava en andere groenten. Tegen zevenen vertrokken we met ook een zieke vrouw aan boord. Op het eiland Ay is geen dokter. Die is er wel op Banda Kecil. Dus met bed en al is ze op de boot getild en zijn we naar Bandaneira gevaren. De man liet blijken als ze geopereerd moet worden dan kan dat alleen in Ambon of Makassar en daar heeft hij geen geld voor. Hopelijk voor zijn vrouw hoeft dat niet te gebeuren want anders heeft ze slechte vooruitzichten. Ondanks de vrij ruwe zee waren we daar met een uurtje. Op de boot vroegen we aan een vrouw wat zij betaalt voor de overtocht. Zij antwoordde twijfelend met: RP 15.000 pp. De twijfeling is daar omdat zij ook heel goed weet dat blanken meer moeten betalen.
Op de heenweg betaalden wij RP 40.000 pp. Toen we nu van boord gingen gaf ik de bootsman RP 30.000 (2 x RP 15.000) en die trok me aan mijn shirt met:"hé dat is te weinig, het is RP 20.000 pp. Dat pikten wij niet dus hadden we bijna bonje en steeds meer mensen gingen zich ermee bemoeien dus heb ik hem maar RP 10.000 meer gegeven. Het maakt niet uit waar je bent of komt in Indonesië.....ze proberen je altijd weer te belazeren en daar worden wij zóóó moe van!