Waikabubak

Ondanks het ingezakte bed hebben we toch redelijk geslapen. Wel werden we om vijf uur wakker van de buren die weer vertrokken naar Flores. Het is ongekend maar we kwamen gisteravond in gesprek met deze vrouwen en ze bleken dus te wonen in het traditionele dorp Bena. En wij zijn daar een aantal dagen geleden geweest. We hebben foto's van hun dorp laten zien en ze herkenden een moeder en andere familie. Ze vonden het helemaal geweldig dat ze hun eigen dorp en dorpsgenoten bij ons op de ipad zagen. Ons plan was met de bus van Waingapu naar Waikabubak op midden Sumba te reizen. Maar een man met een auto die toch onze richting uit moest bood ons aan mee te rijden tegen de prijs van de bustickets. Dat uiteraard gedaan want het is sneller en comfortabeler. Onderweg zagen we een heel ander eiland dan Flores. Sumba is glooiend en heeft geen jungle en hoge bergen maar een savanneachtige natuur met laag struikgewas en soms een stuk bosgebied. Het deed me een beetje denken aan de Franse Dordogne.
We hebben onze intrek genomen in Hotel Artha en dat is niet slecht. Een goede kamer met een goed bed en een nette badkamer met mandi. We zijn hier de enige gasten. Heerlijk rustig. Later heeft nog een gast zijn intrek genomen. Hollandse Anne Mieke, die al heel veel van Indonesië heeft gezien. Vanmiddag hebben we de wandelsschoenen aangetrokken en hebben een stevige "hike" gemaakt langs een aantal traditionele dorpen dicht in de buurt van Waikabubak. De Kampungs Prai Klembung, Tarung en Tambelar liggen prachtig op een heuvel. De steile klim kost wel wat zweetdruppels maar dan krijg je ook wel wat te zien.